Dirk is een para triatleet: een fanatieke sporter én een enorme vrolijke kletsmajoor. Vroeger, maar nu ook weer! Gelukkig maar.
In het jaar 2000 kreeg hij een zwaar bedrijfsongeval. Hij vocht voor zijn leven. We zullen er niet te diep op ingaan, maar er gebeurde iets met een cirkelzaag. “Mijn pols was verbrijzeld, en mijn bovenarm was ook total loss, ik heb gevochten voor mijn leven in het ziekenhuis”. Vele operaties volgen tot 2009. Het lijkt allemaal minder total loss te zijn, maar zijn schouder, arm en pols werken niet meer zoals je zou willen. In 2015 begint Dirk met zwemmen. Een beetje schoolslag, af en toe één baantje borstcrawl. Het stelde misschien niet veel voor, maar zoals Dirk zegt, “Ik denk aan het moment, hoe lekker is dit!”
En het gaat best de goede kant op. Echter wordt hij in 2018 op zijn fiets aangereden, een nare val verbrijzeld zijn andere schouder. Wederom komt hij in het ziekenhuis terecht. De schouder wordt zo goed als mogelijk gerepareerd. Daar zit nu een plaat in, helaas functioneert het schouderblad niet meer goed in zijn hefboomfunctie. Toch blijft Dirk niet bij de pakken neerzitten. En hij pakt het zwemmen weer op. En ook hardlopen en fietsen.
“Ik heb mijn manier van leven gevonden, sporten was en is heel belangrijk voor mij, het is mijn manier van leven”.
Tegenwoordig zwemt hij 3 x per week, zo’n 2.500 meter, fiets hij circa 250 km. per week en loopt hij 40 km. per week hard.
Hoe heb je dat toch gefikst Dirk? Het antwoord is simpel, “Ik vind sporten leuk, dus ik sport. Je moet niet zeggen; ik moet trainen, beter is het om tegen jezelf te zeggen dat je wat leuks gaat doen!”.
Mooi gezegd, maar dat is natuurlijk harstikke pittig Dirk, “Ach ja, kleine stapjes maken grote sprongen. Ik heb 10 triatlons gedaan in 2023”
Tien? Ja tien! Petje af!
Wij vinden hem inspirerend en total keigoed!